Actie. Interactie.
Er is geen enkele reden om vast te blijven zitten in een situatie die je ongelukkig maakt. Er is altijd een uitweg. Hoogstwaarschijnlijk ben je hier terecht gekomen omdat je de dingen nu eenmaal doet zoals je ze doet. Zoals je ze geleerd hebt, zoals het leven je gevormd heeft. En dat is het onderzoeken waard. Want de overtuigingen en de manier van reageren die je in je leven hebt aangeleerd, kunnen je flink tegen werken als je ouder wordt en in nieuwe situaties terecht komt. Nieuwsgierig op onderzoek gaan naar de oorsprong van je onzekerheid of je angst is een grote eerste stap naar bevrijding ervan. Maar het is niet de enige. Je herkent vast het gevoel dat je de problemen in je leven het liefst alleen oplost. Anderen hoeven liever niet te weten dat je angstig bent, verdrietig of vol schaamte. En dat is nu typisch zo’n onhandige gewoonte die we hebben overgehouden aan de teleurstellingen van vroeger. De drempel om ons verdriet of onze wanhoop met een ander te delen is erg hoog. En toch ligt daar de echte weg naar bevrijding van dat wat je tegenhoudt om voluit te leven. In de interactie met de ander.
Op weg naar jezelf.
De interactie met de mensen om je heen heeft je gevormd tot wie je nu bent. Elke relatie die je aangaat met een familielid, een vriend, een partner of een collega vraagt om afstemming. Kleine aanpassingen in je gedrag en je manier van communiceren om de relatie met de ander zo goed mogelijk te maken. Al die interactiemomenten leren jou hoe je je het best kunt gedragen. Als je nog heel jong bent is die afstemming op de ander heel belangrijk voor je groei. De relatie met je verzorgers bepaalt immers of je voldoende aandacht en liefde krijgt om gelukkig en vol zelfvertrouwen op te groeien. De interactiepatronen die je in die eerste periode aanleert slijten het diepst in en vormen de basis voor alle volgende relaties. Afstemmen betekent aanpassen en jammer genoeg zorgt aanpassing er vaak voor dat je eigen behoeftes of eigen ideeën moeten wijken voor die van de ander. En als dit vaak gebeurt, raak je uiteindelijk het contact met jezelf kwijt. In therapie leer je dat interactie ook anders kan zijn. Je leert tevoorschijn komen met je eigen emoties, je eigen behoeftes, je eigen ideeën. En je leert wat het effect daarvan is op de ander. En via de reactie van de ander weer op jezelf. Je zult ervan versteld staan hoe anders je leven kan zijn als je voluit jezelf kan zijn.